2.27.2012

Avoa, 1.



Uns chegan á nosa terra,
mentres vas dar un paseo,
seica ti estás ben arriba,
arroupando o mundo enteiro.

Es o río que nunca parou,
fúcheste cedo miña avoa,  
a tormenta xa amainou,
segues viva na memoria.





No hay comentarios:

Publicar un comentario